محیط زیست ما، محیط زیست آنها

در بلاد کفر ایتالیا (!!!) مسئولان قضایی این کشور از کارخانه ی فولاد «ایلوا»، که در انتشار مواد سمی، ایجاد بیماری تنفسی و انواعی از تومور در منطقه مقصر شناخته شده، خواسته اند به دلیل ایجاد آلودگی محیط زیست ظرف پنج روز فعالیت های خود را در شهر تارنتو متوقف کند. 

در بلاد کفر، کسانی هستند با سمت وزیر محیط زیست، که یکی از کارهایشان ارائه ی مجوزهایی جهت سازگاری فعالیت های صنعتی با محیط زیست می باشد. حمایت از محیط زیست و همه ی گونه های جانوری آن معنای واقعی دارد. حفظ سلامت انسان ها که دیگر جای خود دارد.

در مملکت پس رانده شده ی ما که ادعای اسلامی بودن و مسلمان بودن سران و مسئولانش گوش فلک را کر کرده است، کسانی هستند با سمت محیط بان، که توسط افراد فرصت طلبی که همراه در پی تخریب محیط زیست هستند کشته می شوند، به اعدام محکوم می شوند، زندانی می شوند و در بیدادگاه های قضایی مثل سایر زندانی ها حکم می گیرند. گونه های نایات حیوانات به راحتی به دست افراد بومی و غیربومی به طرز فجیعی سلاخی می شوند. کوه، دریاچه، مرداب، تالاب و ... با عملکرد غیر مسئولانه و سودجویانه ی افراد به اصطلاح مسئول (!!) رو به ویرانی و تخریب است. کسی هم اگر اعتراضی کند جایش گوشه ی زندان است. 

جان انسان ها نیز پشیزی ارزش ندارد، مضر و کشنده بودن پارازیت های ارسالی، آلودگی های روز افزون محیطی در کلان شهرها (به ویژه تهران)، مواد غذایی ناسالم و ... با عواقبی از جمله سرطان های مختلف، سقط جنین های ناخواسته، افسردگی، بیماری های تنفسی و ... آن قدر پُررنگ و علنی ست که دیگر حتی سایت ها و اخبار داخلی نیز مجبور به اذعان شده اند و نتیجه ادامه ی روند مذکور و حتی تشدید آن است. 

یادم می آید چندی پیش نیز در برنامه ای دیدم که در منطقه ای از استرالیا، محققان محیط زیست گونه ای قورباغه پیدا کرده بودند که مادرزاد، معلول متولد می شدند، مثلاً یا دست نداشتند یا پا. و آنها در صدد بودند از این گونه حمایت کنند و حفاظت کنند. آنها را پیدا می کردند و به مکان کنترل شده ای انتقال داده و برایشان شرایط زندگی را فراهم می کردند و در حال بررسی علل مشکل و رفع آن بودند. 

دیدم که قورباغه باشی در استرالیا، جانت ارزش بیشتری دارد تا انسان باشی در ایران! در اینجا نخبه هم که باشی یا جایت گوشه ی زندان است که اگر زنده از آن بیرون بیایی، با آن همه شکنجه های جسمی و روحی که سرت می آید دیگر چه می ماند از آن چه بودی؟ یا این که گوشه نشین و افسرده می شوی، یا فراری می شوی از اینجا.

این است حکومتی که اینان ساخته اند که در آن جان هیچ موجود زنده ای در امان نیست، حتی اگر اشرف مخلوقات باشد! چه رسد به محیط زیست زندگی. نمی دانم این همه ادعا، با وجود این بی لیاقتی ها و بی سوادی ها برای چه منظوریست؟!