پانزده روز گذشت

آسان نیست مبارزه در روزگار تعدی و فشار. آن جا که عدالت راستین را زیر واژه های رنگ و رو رفته و فریب و تزویر پنهان می کنند. آن جا که دامنه ی میان نیک و بد را کوتاه می کنند و در این میان هر که از خودشان است در همه ی زمینه ها، می ماند و هر که منتقد است می باید دور از فضای جامعه، دور از قلم، دور از گردش اطلاعات باشد، مبادا صدایش برسد به گوش آنان که تشنه ی شنیدن می باشند.

 اما هستند در این میان، کسانی که «چون رودخانه ای به سوی دریا روانند، بی آن که هیچ ساکن باشند...» همان ها که شرف آدمیت را به آسودگی تن نمی فروشند و فریاد آزادی خواهی شان همیشه طنین انداز است. کسانی که به مسلخ رژیم برده شدند تا شاید بشکنند و خاموش شوند. اما ایستاده ماندند و می مانند تا آن دم که زندگی جریان دارد.

فراموش نکنیم صدای آزادی خزعلی ها، محمودیان ها، نسرین ستوده ها، بهاره هدایت ها، توکلی ها، نبوی ها و ... را و همراه باشیم با آنها. باشد که فرا رسد روزی که حق طبیعی خود، آزادی، را در این سرزمین شاهد باشیم.    

امروز پانزدهمین روز اعتصاب غذای دکتر مهدی خزعلی است.